Windows Live Messenger Overnight Party
...την Τρίτη 02/09/2008 τα μεσάνυχτα...
...μέχρι την Τετάρτη 03/09/2008 ξημερώματα...
...είσοδος δωρεάν...
...για ξενύχτηδες bloggers...
...άσε τη συμμετοχή σου σε ραβασάκι με το windows live id σου...
Σημείωση: Για όποιον δυσκολεύεται να αφήσει windows live id, έχουμε αφήσει τα δικά μας. Κάν' τε μας απλώς add! Το καλό το παληκάρι...
- Βασιλιά, βασιλιά, με τα δώδεκα σπαθιά, τι ώρα είναι;
- Τρία βήματα μπροστά...
Πάμε πάλι.
- Βασιλιά, βασιλιά, με τα δώδεκα σπαθιά, τι ώρα είναι;
- Πέντε βήματα μπροστά...
Μ' αρέσει.
- Βασιλιά, βασιλιά, με τα δώδεκα σπαθιά, τι ώρα είναι;
- Δέκα βήματα μπροστά...
- Δέκα βήματα μπροστά;
- ...
- Βασιλιά, βασιλιά;
- ...
- Βασιλιά;
Κάτι δεν πάει καλά... Χάλασε;
- Βασιλιά;
Κι έτσι πήγα δέκα βήματα μπροστά. Μα κάτι δε μου αρέσει εδώ. Εκτίθεμαι. Γιατί είναι έτσι τώρα; Όχι, δεν είναι έτσι όπως φανταζόμουν. Αλλιώς το είχα σκεφτεί. Με πνίγει τώρα. Θέλω βοήθεια. Όχι. Από 'σένα τη θέλω. Να πάρεις τηλέφωνο. Τώρα. Να έρθεις. Τώρα. Δεν έφτασαν ως εκεί οι φωνές μου; Πώς γίνεται να μην καταλαβαίνεις ότι σε χρειάζομαι; Τώρα. Αφού πάντα έτσι γινόταν...
Καίει το πρόσωπό μου. Και είναι υγρό το πρόσωπό μου... Μα... Κλαίω;
- Βασιλιά, βασιλιά, με τα δώδεκα σπαθιά, τι ώρα είναι;
- Πίσω βήματα διπλά.
Είναι μικρά τα πράγματα από τα οποία μπορεί κάποιος να αντλήσει συναισθήματα. Ή έστω, μπορούν να είναι και μικρά. Πολύ μικρά...
Σήμερα νιώθω γεμάτος. Όλα πήγαιναν καλά, από το πρωί. Έμοιαζε να έχω κάπου μέσα μου κρυμμένο φως και να το εκπέμπω. Ένιωθα τα πάντα γύρω μου να ρέουν με τον τρόπο ακριβώς που ήθελα να συμβεί...
Δεν έρχονται συχνά τέτοιες μέρες. Την απόλαυσα!
Μέχρι και στο κλείσιμό της, η μέρα με γέμιζε συναισθήματα...
Περνώντας από τα διόδια της Μαλεσίνας, η υπάλληλος είχε το κεφάλι στραμμένο προς την αντίθετη από εμένα κατεύθυνση. Γυρνώντας εκείνη, με βρήκε με το χέρι σε έκταση και τα χρήματα στις άκρες των δαχτύλων. Μου χαμογέλασε! Όχι, όχι με εκείνο το τυποποιημένο χαμόγελο των υπαλλήλων... Έμοιασε να την ανακούφισε που με είδε... Μου φάνηκε τόσο παράξενο... Χαμογέλασα κι εγώ!
Προφανώς δεν μπορεί να μεταφερθεί με λέξεις η εικόνα. Ούτε το συναίσθημα. Και προφανώς θα σου ακουστεί περίεργο, υπερβολικό, αν όχι ψυχικά ασταθές (!) να ομορφαίνει η διάθεση κάποιου από τον τρόπο που συναλλάχθηκε στα διόδια...
Κι όμως... Μπορούν να είναι πολύ μικρά...
